زهرا طاهریان؛ افسانه دهقان؛ ملیحه مهدیخانی
چکیده
پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تاب‌آوری و ابراز وجود در زنان آزاردیده از خشونت‌های خانگی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی و طرح تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون چندگروهی بود. جامعه آماری کلیه زنان آزاردیده خشونت خانگی در شهرستان ساری مراجعه‌کننده به اورژانس اجتماعی ...
بیشتر
پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تاب‌آوری و ابراز وجود در زنان آزاردیده از خشونت‌های خانگی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی و طرح تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون چندگروهی بود. جامعه آماری کلیه زنان آزاردیده خشونت خانگی در شهرستان ساری مراجعه‌کننده به اورژانس اجتماعی در پائیز 1399 الی بهار 1400 بود. نمونه شامل 45 نفر به شیوه نمونه‌گیری هدفمند بود و پس از همتاسازی، به روش قرعه‌کشی، در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایشی اول هفت جلسه 90 دقیقه‌ای تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه آزمایش دوم 12 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت روش رفتاردرمانی دیالکتیکی قرار گرفتند. گروه کنترل آموزشی را دریافت نکرد اما در لیست انتظار جهت آموزش باقی ماند. جمع‌آوری داده‌ها بر اساس پرسشنامه استاندارد تاب‌آوری(Connor & Davidson, 2002) و ابراز وجود (Gambrill & Ritchie, 1975) صورت گرفت و سپس توسط تحلیل مانکوا در نرم‌افزار SPSS22 تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که هر دو روش مداخله، باعث افزایش نمرات گروه آزمایش در تاب‌آوری و ابراز وجود می‌شود و بین دو روش مداخله، در متغیرهای یادشده تفاوت وجود دارد و اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و ابراز وجود بیشتر بود. براساس یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت مداخلات روانشناختی می‌تواند در پیشگیری و کاهش خشونت خانگی بر زنان در معرض خشونت خانگی موثر باشد.
